مطمئن باش و برو

ضربه ات کاری بود

دل من سخت شکست

 و چه زشت به من و سادگیم خندیدی

 به من و عشق پاکی که پر از یاد تو بود

 و به یک قلب یتیم که خیالم می گفت

تا ابد مال تو بود

تو برو ، برو تا راحت تر

 تکه های دل خود را آرام

سر هم بند زنم

من

چیستم من ؟ زاده ی یک شام لذتبار

ناشناسی پیش می راند در این راهم

روزگاری پیکری بر پیکری پیچید

من به دنیا آمدم بی آنکه خود خواهم !

(فروغ فرخزاد)

نوشته شده در سه شنبه 90/2/6 ساعت 1:54 عصر توسط فراموش شده| نظرات ( )