شب تمام می شود ،

 پشت شب، شب است .

می نشینم آرام ،

در انتظار سپیده ای که سر نمی زند.

درست در ساعت طلوع تو ،

دوباره تاریکی ،

دوباره ترس،

دوباره شب ...

دست های من تنها ،

چشمانم پر اشک ،

خدا خدا می کنم که صبح شود ،

اما نمی شود .

مانده ام در هزار توی تاریکی ،

 که هیچ گریزی از آن نیست.

پشت شب ، شب است .

پایان شب سیه ، سیاه است .

من اما ،

دیگر طاقت ندارم

طاقت ندارم

طاقت ندارم....

دست هایم را بگیر

یخ کرده اند....